στον οποίο διακρίθηκε (29/4/2018) αποσπώντας τα παρακάτω βραβεία - επαίνους:

• Καλύτερης χορογραφίας στις μαθήτριες Ευγενία Μωυσίδου και Ζουμπουλιά Τύπου.
• Καλύτερου τραγουδιού στη μαθήτρια Ελένη Αραβοπούλου.
• Β' ανδρικού ρόλου στο μαθητή Αλκιβιάδη Αξιώτη για το ρόλο του Ναχούμ.
• Α' γυναικείου ρόλου στη μαθήτρια Ειρήνη Αντάρα για το ρόλο της Γκόλντε.
• Σκηνοθεσίας στις καθηγήτριες Χαρίκλεια Αξούριστου, Ευσταθία Λιακοπούλου και Αικατερίνη Τότσκα.

Και τέλος, το βραβείο της ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ!!!

Η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού αιτιολόγησε την απόφασή της ως εξής:

Μια ομάδα που σεβάστηκε τους αισθητικούς κανόνες της Τέχνης που δεν είναι άλλες από την ισορροπία, την ενότητα, την αντίθεση και την αρμονία.
Μια ομάδα που ορμώμενη από το "?ν ?ρχ? ?ν ? λόγος" επέλεξε να αναμετρηθεί με ένα κείμενο πολυδιάστατο, σημαίνον και πολυεπίπεδο.
Ένα κείμενο που κάτω από το πέπλο της ανάλαφρης μουσικής κωμωδίας πραγματεύεται το δίπολο της παράδοσης και της εξέλιξης.
Καταπιάνεται με την δημιουργική ανασύνθεση της παράδοσης μέσα από το υγιές μπόλιασμα της εξέλιξης.
Και που κατάφερε δημιουργικά να το φέρει στα μέτρα τα δικά της.
Και να το ταυτοποιήσει με το σήμερα.
Και επιπλέον βρήκε τον μαγικό τρόπο να το εμπλουτίσει κρατώντας το όμως συμπαγές.
Μια ομάδα που προσέφερε την παράστασή της σκηνοθετικά δομημένη.
Με ροή και αλληλουχία.
Με θέση και άποψη.
Με κορυφώσεις και παύσεις, με διακυμάνσεις και εναλλαγές.
Μια ομάδα που ευρηματικά αξιοποίησε τη δωρικότητα της σκηνογραφικής της επιλογής.
Που μας απέδειξε πως ο? έν τ? πολλ? τό ε?.
Που μας έμαθε πως σημασία έχει το πώς και όχι απαραίτητα το τί.
Που μας έπεισε πως αν καταφέρει ο καλλιτέχνης και βρει αυτό που θέλει να πει το βλέπουν και οι θεατές.
Μια ομάδα που με την συνέπεια και την προσήλωση στην προσέγγιση των ρόλων τους κατάφεραν σαν σύνολο και επιπροσθέτως σαν μονάδες να μας αποδείξουν πως δεν εγκλωβίστηκαν στην αναπαράσταση απλώς των ηρώων που υποδύονταν, αλλά πέτυχαν να δημιουργήσουν ανασυνθέτοντας εξ αρχής χαρακτήρες.
Μια ομάδα καλλίφωνη και μουσικά κουρδισμένη. Με μαθητές που ασυνόδευτοι εκφράστηκαν και μέσα από το τραγούδι. Που πέτυχαν να συνδυάσουν λυρισμό και λόγο χωρίς επιτήδευση.
Μια ομάδα που αγάπησε την παράσταση της. Που κόπιασε και δούλεψε για αυτήν.
Μια ομάδα που λειτούργησε σαν σύνολο,
Μια ομάδα που ο καθένας είχε τη θέση του και την ευθύνη του.
Μια ομάδα,
Που κατάφερε να μας σηκώσει ως τα σύννεφα.
Πατώντας πάνω στην στέγη.
Στην στέγη του Βιολιστή της.

Υπόθεση του έργου

Μεταφερόμαστε στη Ρωσία του 1905 και συγκεκριμένα στο χωριό Ανατέφκα. Πρόκειται για τη συγκινητική, αστεία, μα πάνω απ? όλα βαθιά αισιόδοξη ιστορία του κεντρικού ήρωα, του φτωχού φιλοσόφου ? γαλατά Τέβιε, που ζει ευτυχισμένος τηρώντας πιστά τις εβραϊκές παραδόσεις.
Στο έργο αυτό θίγονται οικουμενικά ζητήματα, προβλήματα που ακόμη και στη σύγχρονη εποχή δεν έχουν εκλείψει. Στην επίμονη προσπάθεια διατήρησης των παραδόσεων αναδύεται η ανάγκη για αλλαγή και πρόοδο. Το θρησκευτικό δόγμα υφίσταται δονήσεις από την ανάδυση μιας νέας πνευματικής και ψυχικής πραγματικότητας. Στην απαίτηση για υποταγή ανατέλλει ο προσωπικός και κοινωνικός αγώνας για ελευθερία.
Ακόμη, στο έργο αυτό προσεγγίζονται τα εξής διαχρονικά θέματα: Η ρατσιστική αντιμετώπιση ανθρώπων που λόγω της θρησκευτικής διαφορετικότητάς τους υφίστανται τα δεινά του πολέμου και της προσφυγιάς. Τα μέσα που αξιοποιούνται προκειμένου να επιβληθεί «το δίκαιο της πυγμής» σε πολιτικό, κοινωνικό, ακόμα και οικογενειακό επίπεδο. Η σχέση γονέων ? παιδιών καθώς και η δύναμη της αγάπης και του έρωτα σε ένα περιβάλλον, όπου η παράδοση επιμένει να συγκρούεται με την πολιτιστική πρόοδο.

Ευχαριστίες

Οι υπεύθυνες καθηγήτριες της παράστασης επιθυμούν να εκφράσουν την αγάπη και τις ευχαριστίες τους
(α) στο Θωμά Πασχούλα για τη φιλική του συμμετοχή ως ο «ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ»,
(β) στην Ελένη Προδρομίδου για την πρωτότυπη δημιουργική σύνθεση της αφίσας.
(γ) στην Ευγενία Μωυσίδου και Ζουμπουλιά Τύπου που με την εναρκτήρια χορογραφία τους απέδωσαν το βαθύτερο φιλοσοφικό μήνυμα του έργου.
(δ) στους μαθητές για την εξαιρετική ερμηνεία τους!!!

Συμμετείχαν οι μαθητές:

1. Νικόλαος Κρύπας (Τέβιε)
2. Ειρήνη Αντάρα (Γκόλντε)
3. Αικατερίνη Κωνσταντινοπούλου (Τζίτελ - 1η κόρη)
4. Ελένη Αραβοπούλου (Χόντελ - 2η κόρη)
5. Αντωνία Βασιλείου (Χάβα - 3η κόρη)
6. Ελένη Θεοδώρου (Γιέντα - προξενήτρα)
7. Νικήτας Τσιγγενόπουλος (Νώα - ράφτης)
8. Ελευθέριος Λαζόπουλος (Πέρχικ - επαναστάτης)
9. Ιωάννης Χόργκος (Νικολάϊ - Ρώσος)
10. Νικόλαος Κουμπουλίδης (Λάζαρος - χασάπης)
11. Ευγενία Πασίδου (Ραβίνος)
12. Μαρία Νταμοτσίδου Τζίτελ (νεκρή γιαγιά)
13. Αλκιβιάδης Αξιώτης (Ναχούμ)
14. Χρυσούλα Παπαδοπούλου (Ανανίας)
15. Χρήστος Μωυσιάδης (Εζεκίας - ζητιάνος)
16. Αναστάσιος Στάμος (Αστυνόμος)
17. Νεφέλη Συμεωνίδου (1ος Κορυφαίος Χορού)
18. Βιλελμίνα Βλάχου (2ος Κορυφαίος Χορού)

Οι καθηγήτριες:

• Χαρά Αξούριστου
• Έφη Λιακοπούλου
• Κατερίνα Τότσκα